Το σπίτι ήταν πολύ πιο μεγάλο» ακούει τη θεία Μάλαμα.  «Το πάνω μέρος ήταν όλο οντάς ξύλινος, ευρύχωρος που εξείχε απ΄ το ισόγειο. Φιλοξένησε αρραβώνες και γάμους και γλέντια πολλά. Παλιό σπίτι, τούρκικο».

1924/1925. Ο Μιχαλιός από τα Βουρλά κι η Μάλαμα από τ’ Αλάτσατα της Μικρασίας στήνουν στο σπίτι αυτό το νοικοκυριό τους. Ο Μιχαλιός έφυγε γρήγορα. Ύστερα ήρθε η ρυμοτομία. Ο δρόμος φάρδυνε και ανυψώθηκε και το σπίτι στένεψε. Δεν στένεψε όμως η καρδιά της ιδιοκτήτριας. Έγινε μια μεγάλη αγκαλιά γεμάτη αγάπη για τ’ ανίψια της, για τα παιδιά της γειτονιάς, για τα παιδιά του κόσμου. Πάντοτε είχε κάτι να τα φιλέψει, πάντοτε φρόντιζε να ζεστάνει τα βρεγμένα ποδαράκια τους απ’ τη βροχή…

Σήμερα, το σχετικά νεόδμητο – ανοικοδομήθηκε στη δεκαετία του ’90 –  αλλά καλαίσθητα ανακαινισμένο οικοδόμημα,  με σύγχρονες ανέσεις, δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από ένα χώρο φιλόξενο έχοντας πάρει την αύρα και τη ζεστασιά της θείας Μάλαμας. Όσοι ακόμα τη θυμούνται, περνώντας από εκεί αφήνουν ένα χαμόγελο κι ένα νοτισμένο βλέμμα στην πινακίδα που γράφει: Aunt Malama’s place (Ο τόπος της θείας Μάλαμας).

  Μια επισκέπτρια